یائسگی، تابوی دیگر قاعدگی برای زنان هندی

مطالعات نشان می دهد که زنان هندی به طور متوسط ​​چند سال زودتر از همتایان خود در غرب یائسه می شوند. یک مقاله اخیر نشان داد که زنانی که یائسگی زودرس را تجربه می کنند، به ویژه در گروه سنی 30 تا 39 سال، نیز در حال افزایش است. با این حال منابع کمی برای کمک به آنها برای مقابله با آن وجود دارد.

دکتر روما ساتویک، متخصص زنان و زایمان در بیمارستان سر گانگارام دهلی می گوید: در برخی از مطالعات، میانگین سن یائسگی در هند 47 سال است – به این معنی که برخی از زنان می توانند تا 44 تا 45 سالگی به آن مبتلا شوند در حالی که برخی دیگر تا 50 سالگی به آن دچار می شوند و این طبیعی تلقی می شود. .

این چند سال زودتر از ایالات متحده است که میانگین سنی آن 51 سال است.

پزشکان می گویند یائسگی زودتر نتیجه شرایط تغذیه ای و محیطی و همچنین عوامل ژنتیکی است.

اما در کشوری که صحبت در مورد قاعدگی هنوز با انگ و تابو همراه است، آگاهی از یائسگی عقب مانده است.

سانگیتا که با یک نام شناخته می شود، هر روز غرق در کار، کارهای خانه و مراقبت از کودک است و در عین حال گرگرفتگی شدید، خستگی، بی خوابی، کمردرد و درد شکم را تحمل می کند.

“اینگونه زندگی کردن چه فایده ای دارد؟” 43 ساله می پرسد. “بعضی وقت ها احساس می کنم وقتی بمیرم درد من تمام می شود.”

سرایدار در بیمارستان دکتر رام منوهار لوهیا، یک مرکز دولتی در دهلی، پایتخت، خانم سانگیتا یک سال پیش یائسه شد اما تا همین اواخر نمی دانست که بیمارستان دارای یک کلینیک اختصاصی برای رسیدگی به نگرانی های بهداشتی است.

صدها مایل دورتر در بمبئی، پایتخت مالی، مینی ماتور می گوید که پس از 50 سالگی احساس می کرد “همه علائم ممکن” را تجربه می کند.

مجری تلویزیون می گوید که او هرگز هیچ نگرانی پزشکی نداشته و از یک سبک زندگی سالم پیروی کرده است. هجوم علائم او را به یاد توصیه‌ای که سال‌ها پیش یکی از دوستانش به او داده بود می‌اندازد.

“این برای همه می آید. لطفا به زمین بزنید.”

داده های سرشماری سال 2011 هند نشان داد که این کشور 96 میلیون زن بالای 45 سال دارد. دکتر آنجو سونی، رئیس انجمن یائسگی هند می گوید: تا سال 2026، پیش بینی می شود که این تعداد به 400 میلیون نفر برسد.

او می گوید: «زنان هندی یک سوم عمر خود را بعد از یائسگی می گذرانند.

زمانی که زنان به مدت یک سال پریود نشده باشند، در نظر گرفته می شود که دچار یائسگی شده اند. اما قبل از یائسگی، مرحله ای از کاهش تدریجی هورمون های تولید مثلی است که می تواند بین دو تا 10 سال طول بکشد.

علائم طیف گسترده ای دارند: از تأثیر بر خلق و خو، حافظه، تمرکز، میل جنسی تا تأثیر بر استخوان، مغز، ماهیچه، پوست و مو. بسته به شدت آن، زنان ممکن است کیفیت زندگی خود را کاهش دهند.

به گفته پزشکان، اکثر علائم با مکمل ها، تغییر در رژیم غذایی، ورزش و در صورت لزوم درمان جایگزینی هورمون قابل کنترل هستند. اما هیچ آزمایشی برای تعیین این وضعیت وجود ندارد و آنها معمولاً بر از بین بردن سایر علل علائم تکیه می کنند.

پزشکان می گویند که یائسگی و پیش از یائسگی در سرتاسر جهان کمتر مورد تحقیق قرار گرفته اند و در دانشکده پزشکی در مورد آن آموزش داده شده است.

دکتر ساتویک می گوید که این می تواند روند تشخیص را برای زنان بسیار خسته کننده کند.

خانم ماتور می گوید که طی دو سال گذشته قبل از دریافت مراقبت های مورد نیاز، از چندین مرکز مراقبت های بهداشتی در سراسر کشور و خارج از کشور بازدید کرده است.

او وقتی متوجه شد که بسیاری از علائم او – که شامل مه مغزی، خلق و خوی ضعیف، درد مفاصل و اضطراب می‌شود- وقتی شروع به استفاده موضعی از کرم پروژسترون کرد، بسیار بهتر شد.

من باید به اتریش می رفتم تا دکتری پیدا کنم که علائم و احساسات من را رد نکند و بگوید “سابکو هوتا های” [it happens to everyone]'.”

این ترفند برای آتول شارما، فعال 60 ساله، بسیار آشنا است که آنقدر نگران تغییراتی بود که یائسگی در خلق و خوی و میل جنسی خود ایجاد کرد که تقریباً شش سال این وضعیت را از شوهرش پنهان کرد.

خانم شارما که با زنان در مناطق روستایی در زمینه سلامت و توانمندسازی اقتصادی در شمال ایالت اوتار پرادش کار می‌کند، دریافت که به سختی در کلینیک‌های دولتی روستایی برای زنان یائسه تدارک دیده شده است. کارکنان مراقبت های بهداشتی اولیه که می خواستند کمک کنند، هیچ آموزش تخصصی نداشتند.

«حتی پرستاری که به اینجا می‌آید می‌گوید، حالا برای این هم دارو می‌خواهی. [now you will seek medicine for this also]? فقط تحمل کن این برای هر زن اتفاق می افتد.»

در سال 2022-2024، دکتر ساتویک بیش از 370 زن بین 40 تا 60 سال را در مورد علائم و شدت آن مورد بررسی قرار داد.

«حدود 20 درصد هیچ چیز را تجربه نکردند. بقیه یک یا چند علامت را به صورت خفیف تجربه کردند در حالی که 15 تا 20 درصد آن را تا حد شدیدی تجربه کردند.

در حالی که اطلاعات در هند کمیاب است، بسیاری از زنان می گویند که به رسانه های اجتماعی روی می آورند و منابع آنلاین اغلب روشن تر از گفتگو با پزشکان خود هستند.

بسیاری از متخصصان آمریکایی مانند دکتر مری کلر هاور را دنبال می کنند که آخرین تحقیقات خود را در رسانه های اجتماعی به اشتراک می گذارد و افراد مشهوری مانند بازیگران هالیوود نائومی واتس و هالی بری که تبلیغ می کردند. مستند The M Factor: Shredding the Silence on Menopauuse. واتس خودش کتابی در مورد یائسگی می نویسد، در حالی که بری به دنبال قوانین جدیدی برای ترویج تحقیق، آموزش و آموزش است.

خانم ماتور می گوید که از اینکه توانسته تحت درمان قرار گیرد، احساس افتخار می کند. خانم‌هایی که خانواده‌ها، بچه‌ها، سرکار رفتن و مسافرت با قطارهای محلی شلوغ را دارند، چگونه با آن برخورد می‌کنند؟

او می گوید: «ما با غرب به روز نیستیم. ما مارک های کافی از چسب های استروژن و کرم های پروژسترون مورد نیاز در هند را نداریم.

او اکنون در حال تحصیل در یک دوره آموزشی در ایالات متحده است که توسط هیئت ملی مربیان سلامت و تندرستی تایید شده است، با این امید که در نهایت بتواند شکاف بین اطلاعات، منابع و دسترسی به متخصصان را برای زنان با هر گونه پیشینه در هند پر کند.

خانم شارما می گوید: «هزینه این درمان برای بسیاری از زنان فقیر در هند دور از دسترس است. خانم سنگیتا می گوید که از زندگی با درد سر باز زده است.

دکتر ساتویک می‌گوید که آگاهی‌های بیشتر باید از طرف برادری پزشکی حاصل شود، و اضافه کرد که باید به اندازه‌ای که در مورد باروری و سلامت نوجوانان صحبت می‌شود، درباره یائسگی یا پیش از یائسگی صحبت شود.

دکتر سونی می گوید که دولت در حال حاضر شبکه ای از کارکنان مراقبت های بهداشتی در مناطق روستایی و دورافتاده دارد.

آنها در حال حاضر مکمل می دهند و خدمات مراقبت های بهداشتی را به زنان باردار ارائه می دهند. اکنون آن را به زنان یائسه نیز تعمیم دهید.»

BBC News India را دنبال کنید اینستاگرام، یوتیوب، توییتر و فیس بوک.